Czy stosowanie betahistyny jest bezpieczne?

Betahistyna to lek stosowany do leczenia zawrotów głowy. Czy jest to bezpieczny środek? Na co należy zwrócić uwagę podczas terapii, aby zminimalizować działania niepożądane? Wszystkiego dowiecie się z naszego artykułu.

Zawroty głowy i betahistyna

Betahistyna to substancja stosowania do leczenia zawrotów głowy, które pojawiają się, np. w chorobie Meniere’a. Często towarzyszą im nudności i wymioty, szumy uszne i problemy ze słuchem, np. głuchość lub osłabione słyszenie [1].
U podstawy zawrotów głowy we wspomnianej wcześniej jednostce chorobowej leżą zaburzenia w przepuszczalność nabłonka w uchu wewnętrznym. Dochodzi do zaburzenia odpływu cieczy, co powoduje wzrost ciśnienia, np. w ślimaku, co z kolei może w efekcie generować zawroty głowy. W uchu wewnętrznym znajdują się receptory histaminowe, a betahistyna to związek, który je pobudza. W efekcie dochodzi do zwiększenia przepuszczalności nabłonka, zmniejszenia ciśnienia i zredukowania objawów [2-4].
Betahistynę zwykle stosuje się przez dłuższy czas. Pożądane efekty osiąga się zwykle po kilku tygodniach terapii. Lek dawkuje się w ilości 24 mg betahistyny dwa razy na dobę. Po osiągnięciu zadowalających efektów można zmniejszyć dawkę do 8 mg trzy razy na dobę [3], [4].

Czy betahistyna jest bezpieczna?

Zawroty głowy zdarzają się niezależnie od wieku, jednak tendencja do ich występowania rośnie u starszych ludzi. W związku z tym ryzyko innych chorób i przyjmowania większych ilości leku może powodować pewne interakcje. Jak to się ma w stosunku do betahistyny?

Betahistyna i inne leki

Ważna interakcja zachodzi razem z lekami, które są określane jako inhibitory monoaminooksydazy (MAO). Inhibitory MAO-A to, np. moklobemid stosuje się w terapii depresji, a inhibitory MAO-B, np. selegelina lub rasagilina używane są w leczeniu choroby Parkinsona. Jednoczesne stosowanie betahistyny z inhibitorami MAO prowadzi do zwiększenia stężenia betahistyny w organizmie, co może zwiększyć działania niepożądane leku [4].
Betahistyna to agonista receptorów histaminowych, czyli lek, który je pobudza. Leki przeciwalergiczne działają w odmienny sposób. Są antagonistami tych receptorów, czyli je blokują. Jednoczesne stosowanie obu leków znosi wzajemnie ich działania, dlatego nie powinniśmy brać ich razem [4].
Nie ma natomiast danych, które wskazywałyby na interakcję zagrażające życiu. Analizując ten lek z takiego punktu widzenia, jest on zupełnie bezpieczny.

Działania niepożądane betahistyny

Betahistyna to lek ogólnie dobrze tolerowany przez pacjentów. Nie wykazuje działań niepożądanych, które mogą zagrozić życiu, aczkolwiek nie jest ona ich zupełnie pozbawiona.

Działania niepożądane dotyczą najczęściej układu pokarmowego i są to np.:

nudności i wymioty,
bóle brzucha,
niestrawność,
wzdęcia i gazy,
uczucie przelewania się w żołądku,
zgaga [4].

Układ pokarmowy

Osoby cierpiące na chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy (szczególnie formę aktywną), stany zapalne żołądka i jelit, refluks żołądkowo-przełykowy lub inne choroby objawiające się nadkwaśnością, powinny uważać na betahistynę. Betahistyna może spowodować pogorszenie objawów choroby [5].
W celu minimalizacji działań niepożądanych ze strony układu pokarmowego betahistynę można przyjmować w trakcie lub po posiłku. Nie wpływa to na efektywność terapii, a może ograniczyć działania niepożądane.

Ból głowy

Czasami pacjenci skarżą się na ból głowy podczas przyjmowania leku. Jest to najczęściej objaw przemijający.

Reakcje alergiczne

Należy zachować ostrożność podczas stosowania betahistyny w trakcie aktywnej formy reakcji alergicznej u pacjenta. Betahistyna pobudza receptory histaminowe, co może zaostrzyć objawy choroby. Jeśli wystąpi taka sytuacja, to rozwiązaniem może być chwilowe przerwanie terapii lub miejscowe zastosowanie leku przeciwhistaminowego albo steroidu. Nie jest to reakcja zagrażająca życiu [4].

Betahistyna i inne schorzenia

Betahistyna ulega szybkiemu metabolizmowi do nieaktywnego farmakologicznie związku. Betahistyna również bardzo szybko wchłania się praktycznie z każdego miejsca przewodu pokarmowego. Jeśli pacjent cierpi na niewydolność nerek lub wątroby, to często zachodzi konieczność modyfikacji dawkowania. W przypadku betahistyny nie ma takich wskazań, natomiast ostateczną decyzję co do tego podejmuje lekarz [4,5].

Czy stosowanie betahistyny jest bezpieczne?

Podsumowując, można stwierdzić, że betahistyna to bezpieczny lek i może być stosowany nawet przez osoby cierpiące na wiele jednostek chorobowych i przyjmujące różne leki. Działania niepożądane, które mogą się pojawić, nie zagrażają życiu i zdrowiu pacjentów. Często można ich łatwo uniknąć.