W ostatnich badaniach naukowych zwrócono uwagę na gastroprotekcyjne właściwości betahistyny, substancji czynnej, która dotychczas była głównie stosowana w leczeniu zawrotów głowy związanych z chorobą Meniere’a. Badanie to dostarcza nowych, istotnych informacji na temat mechanizmów działania betahistyny oraz jej potencjalnego zastosowania w praktyce klinicznej w kontekście ochrony błony śluzowej żołądka.
Pełny obraz problemu owrzodzeń żołądka
Owrzodzenia żołądka, znane również jako wrzody trawienne, stanowią powszechny problem zdrowotny, dotykający około 10% populacji na całym świecie. Owrzodzenia te mogą prowadzić do poważnych komplikacji, a ich leczenie jest często utrudnione przez oporność na antybiotyki oraz działania niepożądane tradycyjnych leków, takich jak inhibitory pompy protonowej czy antagoniści receptorów H2 histaminy. W związku z tym istnieje potrzeba poszukiwania nowych terapii, które byłyby skuteczne, a jednocześnie miałyby mniejsze ryzyko działań niepożądanych.
Badania nad betahistyną i jej działaniem gastroprotekcyjnym
Badanie, które zostało przeprowadzone na szczurach, miało na celu ocenę wpływu betahistyny na owrzodzenia żołądka indukowane indometacyną, lekiem z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). W badaniu wzięło udział 24 szczury, które zostały podzielone na cztery grupy. Grupa kontrolna nie otrzymała żadnego leczenia, podczas gdy pozostałe grupy były poddane różnym terapiom przed podaniem indometacyny.
Wyniki badania: Jak betahistyna wpływa na owrzodzenia żołądka?
Wyniki wykazały, że podanie indometacyny prowadziło do powstania dużych owrzodzeń w błonie śluzowej żołądka, z indeksem owrzodzeń wynoszącym 29 ± 13,63 mm. Jednak grupy, które były wcześniej leczone betahistyną i famotidyną, wykazały znaczną poprawę, z indeksem owrzodzeń odpowiednio 11 ± 5,66 mm i 15,5 ± 8,68 mm. Betahistyna okazała się szczególnie skuteczna, redukując indeks owrzodzeń w porównaniu do grupy kontrolnej oraz grupy leczonej indometacyną.
Analiza ekspresji genów: CINC-2α jako wskaźnik stanu zapalnego
Badanie wykazało również, że ekspresja genu CINC-2α, który jest chemokinem odpowiedzialnym za przyciąganie neutrofili do miejsca zapalenia, była znacznie podwyższona w grupach traktowanych indometacyną. Jednak pre-treatment z betahistyną znacząco obniżył poziom ekspresji tego genu, co sugeruje, że betahistyna może działać poprzez modulację odpowiedzi zapalnej w żołądku.
Dyskusja: Mechanizmy działania betahistyny
Wyniki badania sugerują, że działanie gastroprotekcyjne betahistyny może być związane z jej właściwościami przeciwzapalnymi. Chociaż betahistyna jest znana przede wszystkim jako antagonista receptorów H3, jej wpływ na ekspresję CINC-2α wskazuje na szerszy mechanizm działania, który może obejmować interakcję z innymi szlakami sygnalizacyjnymi. Badania wskazują, że betahistyna może regulować wydzielanie histaminy oraz wpływać na inne mediatory zapalne, co czyni ją obiecującą substancją w terapii owrzodzeń żołądka.
Podsumowanie: Nowe horyzonty w leczeniu owrzodzeń żołądka
Podsumowując, badanie to dostarcza dowodów na to, że betahistyna ma potencjał jako nowa terapia w leczeniu owrzodzeń żołądka, działając nie tylko jako antagonista receptorów H3, ale także poprzez modulację odpowiedzi zapalnej. Zmniejszenie ekspresji CINC-2α oraz poprawa w indeksie owrzodzeń sugerują, że betahistyna może być skutecznym rozwiązaniem w walce z owrzodzeniami żołądka, co może mieć istotne znaczenie w praktyce klinicznej.
Bibliografia
Tarani Shaghayegh, Vahabzadeh Gelareh, Fallah Huseini Hasan, Khavandegar Armin, Tavakoli-far Bahareh and Jazayeri Roshanak. Gastroprotective Effects of Betahistine Against an Indomethacin-Induced Gastric Mucosal Ulcer in Rats: The Role of CINC-2α Gene. Medical Journal of the Islamic Republic of Iran 2024, 38(S1), 966-16. DOI: https://doi.org/10.47176/mjiri.38.100.
